Materiał opracował Joe Łosiak
- Paweł nalega, by Tymoteusz nie schodził z wytyczonej Prawdy Biblijnej i nie nauczał rzeczy, które nie są w centrum Bożej Ewangelii, a tylko są niepotrzebnymi spekulacjami i kontrowersjami. (wersety 1-11)
- Paweł został powołany na ucznia przez Pana Jezusa w drodze do Damaszku ( 2Kor. 12:1-13); powołanie to zostało potwierdzone przez apostołów: Piotra i Jakuba (Dz. Ap. 21:18; Galacjan 1:18; 2 Piotra 3:15-16).
- Paweł nalega, aby Tymoteusz, którego Paweł nauczał i mentorował, pozostał z kościołem w Efezie, kluczowym porcie ówczesnej Grecji a dzisiejszej Turcji. Miasto to było jednym z najważniejszych miast Azji Mniejszej.
- Paweł był już zaprawionym misjonarzem, a także nauczycielem i mentorem Tymoteusza. Podczas drugiej swojej podróży misyjnej, Paweł podróżował właśnie z Tymoteuszem i z Sylasem. Tymoteusz wychował się na naukach Starego Testamentu (2Tym. 3:15), które przekazywała mu jego babcia Loisa i mama Eunika. Ojciec Tymoteusza był grekiem.
- Paweł z naciskiem nakazuje Tymoteuszowi, aby trzymał się zdrowej nauki i doktryn, które od ponad dziesięciu lat Paweł w listach przekazywał i nauczał kościół w Rzymie, Koryncie, Galacji i w innych miastach, mówiąc, by trzymali się nauki przekazanej przez apostołów, przez samego Pana Jezusa. Nauka ta zawarta jest też w Starym Testamencie, który przepowiadał o przyszłych wydarzeniach i osobie Pana Jezusa Chrystusa.
- Paweł pokazuje, że celem Prawa Starego Testamentu nie było zbawienie człowieka, ale obnażenia grzechu i ukazanie grzechu.
- 6. Paweł poucza, aby trzymać się z daleka od niepotrzebnych dyskusji i rozpraw.
- Wersety 5 i 11
B. Po dwudziestu latach służby, Paweł pamięta, że przyszedł był grzesznikiem i wrogiem Ewangelii i naśladowców Pana Jezusa, a tylko dzięki łasce, przebaczeniu i miłosierdziu Bożemu stał się misjonarzem i wiernym pana Jezusa. (wersety 12-17)
1. Paweł dziękuje Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu, który widzi wiarę Pawła i postanowił dać mu pozycję sługi i nauczyciela dla kościołów, które powstawały i rozrastały się na zachodzie, docierając z Ewangelią do Pogan.
2 Paweł pamięta, że dwadzieścia lat temu, był tym, który w swojej ignorancji, uważając się za sprawiedliwego żyda, przeklinał Pana Jezusa, prześladował Jego wiernych, a mimo to dostąpił miłosierdzia i przebaczenia, mimo tego, że był największym z grzeszników.
3. Paweł naucza tego, co nauczał Pan Jezus, do wszystkich grzeszników, którzy chcą słyszeć dobrą nowinę o Zbawieniu (werset 16)
4. Paweł oddaje całą chwałę Bogu, a nie nam, którzy przyszliśmy do Boga z brudnymi grzechem rękoma po przebaczenie, które mamy jedynie w Krzyżu Pana Jezusa, a które jest nam dane darmo, jeśli tylko zawierzymy Bogu.
C. Paweł potwierdza duchowy autorytet Tymoteusza, gdyż nawet i inni uznali i poważają go jako lidera w boju, który kościół Boży toczy na tej ziemi. (wersety 18-20)
1. Paweł ponownie podkreśla, że odrzucenie wiary i dobrego sumienia było powodem, dla którego niektórzy stali się jak rozbite okręty. Wracając do wersetu 5 widzimy, że osoby te kładły nacisk na miłość, ale brakowało im wiary w Ewangelię głoszącą śmierć, pogrzebanie i zmartwychwstanie, tolerowali własnych grzech nie trzymając się czystego sumienia, które mamy tylko przez wyznanie grzechów i życie w świętości, jak to jest opisane w Galacjan 5:22 i 23.
2. Świadectwo życia tych, którzy narodzili się na nowo, a którzy odeszli daleko od wiary (2Tym 2:17-19), jest bezużyteczne do momentu pokuty i powrotu do Prawdy. Wracając do pełni wiary i wyznając swoje grzechy, osoby te doznają odnowienia. (1Kor. 5:5; 2Kor.5:10)
Nasze Agape 