- Wiele niewolników stawało się chrześcijanami, a nie wszyscy z nich mieli wierzących panów (wersety 1-2)
- Prawa Imperium Rzymskiego były bardzo rygorystyczne i Paweł prosi, by wszyscy wierzący niewolnicy byli uczciwi, sprawiedliwi i rzetelnie pracując przynosili chwałę naszemu Panu i Zbawcy. W społeczeństwie Imperium Rzymskiego często niewolnik mógł się sam wykupić i odzyskać swoją wolność.
- Pozycja Pawła w stosunku do niewolnictwa była dobrze znana. „Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie”. Pisząc w Galacjan 3:28 i w swoim liście do Filemona (wierzącego w Chrystusa) o zbiegłym niewolniku Filemona, Onezymie, którego Paweł wysyła na powrót do Filemona, aby ten traktował go teraz, jak brata. To właśnie chrześcijanie obalili niewolnictwo w Wielkiej Brytanii i w Ameryce.
- Chrześcijańskie życie nie polega na zdobywaniu dóbr materialnych i na wzbogacaniu się z pomocą pełnionej służby w kościele. Usuwanie różnic w statusie społecznym, różnic powodowanych przynależnością etniczną, czy statusem finansowym, wypływa z miłości Chrystusa, a to przynosi sprawiedliwość w równym stopniu dla wszystkich.
- Zmiany, które wnoszą niepotrzebne spory i złośliwe podejrzenia, są owocem ludzi o „spaczonym umyśle”. Bracia i siostry w Chrystusie zawsze mogą znaleźć sposób, by w Chrystusie nawzajem siebie budować i pomagać sobie nawzajem w każdej sytuacji. Stawiając Jezusa na pierwszym miejscu w naszym życiu, tak i pracownik jak i pracodawca wyjdą na tym na dobre.
„Pobożność jest wielkim zyskiem, jeżeli tylko połączona jest z poprzestawaniem na małym. Albowiem niczego na świat nie przynieśliśmy, dlatego też niczego wynieść nie możemy. Jeżeli zatem mamy wyżywienie i odzież, poprzestawajmy na tym. A ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w pokuszenie i w sidła, i w liczne bezsensowne i szkodliwe pożądliwości, które pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy; niektórzy ulegając jej, zboczyli z drogi wiary i uwikłali się sami w przeróżne cierpienia (wersety 6-10)
- Wszyscy, którzy jesteśmy powołani do służby dla Pana, Jego Kościoła i do docierania z Ewangelią do zgubionych, wszyscy jesteśmy powołani, aby „staczać dobry bój”! (wersety 11-16)
- Jeśli jesteśmy powołani do służby w kościele, musimy zaufać Bogu, że On nas wyposaży i zaopatrzy. Paweł czasami zarabiał na życie szyciem namiotów, czasami zaś otrzymywał finansowe wsparcie od wiernych, których Pan pobudził do finansowego wspierania pewnych służb w kościele.
- Misją naszego życia jest odzwierciedlanie charakteru i osoby Pana Jezusa i wydawanie owoców Ducha Świętego (Galacjan 5:22,23)
- Powinniśmy uchwycić się naszej obietnicy wieczności. Nie powinniśmy żyć uwikłani myślami w rzeczach tego świata.
- Powołani na pastorów i nauczycieli, i do innych służb, wiernie wypełniając naszą służbę, będziemy wspierani w modlitwie i finansowo przez tych, którzy znają nas i naszą służbę.
- Najważniejszym zaś jest, że służymy naszemu Bogu, którego Syn, Jezus, był sługa dla nas, a teraz jako Król Królów i Pan Panów wstawia się za nami u Boga. Żyjemy służymy, by Jemy przynieść sławę i oddać cześć i honor.
C. Ostateczne instrukcje i ostrzeżenia dla usługujących i dla tych, którzy zbyt wielką ufność pokładają w swoim bogactwie (wersety 17-21)
1. Nakaż tym, którym się dobrze powodzi, aby nie obnosili się ze swoim bogactwem i nie pokładali w nim zbytniego zaufania.
2. Przypomnij wszystkim, że to nasz Pan jest tym, który daje nam tego, co nam potrzeba w tym życiu i do wieczności.
3, Ci wierni, którym się dobrze powodzi, powinni pomagać drugim, wspomagać Kościół i służby, przez co zyskają jeszcze większe skarby w niebie, których udzieli im sam Bóg.
4. Ci, którzy usługują w kościele, powinni trzymać się prawdy Słowa, a strzec się wybujałej ludzkiej mądrości.
Opracował Joe Łosiak
Nasze Agape 